Dagelijks moet Dirk de trieste resultaten van de jachtdrift van Oscar en Felix opruimen, voornamelijk blau-blau's en toteki's met soms een enkele rat. Maar deze week hadden ze het wel erg bont gemaakt: er lag een volwassen leguaan op de porch.

Extra triest was dit omdat we een band hadden opgebouwd met dit exemplaar, we hadden hem Frits genoemd. Elke dag, bij het ondergaan van de zon, klom hij in een van de cactussen waarop we uitkijken vanaf de porch en blijft daar dan de hele nacht zitten. Als ik thuis kwam of bij de koffie controleerden we of hij er al zat. We vroegen ons al af of hij nou nooit het agressieve gedrag van de honden gezien had vanaf zijn uitkijkpost.
Hoewel we het wel heel zielig vonden voor deze leguaan, bleek het na 2 dagen toch Frits niet te zijn. Toen zag ik gelukkig weer een knietje van achter de cactus komen, onze Frits was weer op zijn oude post.

Toch moet er nog een volwassen leguaan een tijdje in de tuin rondgelopen hebben en de tijd hebben gehad om eieren te leggen. Regelmatig ziet Dirk babyleguaantjes in de tuin. Als hij de eerste is de ze ziet, zet hij ze direct over de muur. Want het gebeurt ook een paar keer in de week dat hij ze uit een hondenbek moet redden of ze dood op de porch vindt. Daar wordt hij ook niet vrolijk van, maar al onze boze opmerkingen naar de honden krijgen geen reactie. Ze willen ons graag te vriend houden, maar de jacht komt eerst.

De vogels hebben gelukkig niets te vrezen van de jongens. Het nest duifjes in onze watapana is zonder onze hulp opgegroeid en uitgevlogen.