Bij onze eerste 'ezeldienst' na onze vakantie werden we verrast door een hoogzwangere Eenoog in de grote koraal. Haar dochter Negrita mocht er niet in en liep er maar verloren bij. Samen met haar moeder durfde ze alle ezels aan, maar alleen was ze een stuk minder bitchy. Ze durfde niet goed bij de grote voederplaats te eten en stond wat achteraf te eten met de andere stumpers, Q-T en Picasso.

Eenoog liep in de hele dag onrustig in de koraal heen en weer en beet zelfs naar Negrita. Maar verder gebeurde er die zondag niets. Maandag echter vonden de vrijwilligers een allersnoezigst ezeltje bij Eenoog. Ze is diezelfde dag nog geadopteerd en heeft van haar adoptieouders de naam Luna gekregen. We zijn natuurlijk snel gaan kijken en hebben wat foto's genomen. Ze vond het heel erg interessant maar haar moeder vertrouwde het fototoestel niet zo en ging er steeds voor staan. Toen het fototoestel uit zicht was mocht Luna wel dichterbij ons komen.

Ons bezoek aan Nederland is heel leuk geweest, we hebben heel veel mensen gezien en hadden zowaar bijna alle dagen mooi weer. We hebben daar nu geen eigen huis meer, maar logeerden naast ons oude huis. Wat nu al helemaal 'ons' huis niet meer is. Er is van alles aan verbouwd en aangebouwd en de hele tuin is verdwenen. Letterlijk, er staat geen grasspriet meer in. Ik verwachtte dat al, je ziet het overal gebeuren in Nederlandse tuinen. Jammer voor de salamanders, gelukkig is er nog een vijver over in de buurt. Mij doet het niet veel, ik ben met mijn gedachten volledig bezig met mijn nieuwe huis en tuin.