2007 is een jubileumjaar voor de Donkey Sanctuary Aruba, de stichting bestond 14 april 10 jaar. Die gelegenheid werd gevierd met een etentje voor de vrijwilligers in "The Old Cunucu House". Dirk en ik waren uiteraard present, een etentje slaan we nooit af. Het was erg gezellig, de meeste andere vrijwilligers zie je helaas maar zelden en maar heel even, bij de wisseling van de 'dienst'. Er kwam ook nog een zanger/gitarist, maar hij hoefde de sfeer niet te verbeteren, die was al erg goed. Het eten was ook lekker, erg Arubaans, net als het restaurant zelf.

Na afloop kregen we ook nog een nieuw shirt, een speciaal jubileum shirt, in vrolijk rood met roze ezels erop. We zijn het gelijk gaan gebruiken bij de ezels, je kan ons van de weg af zien! Hieronder kun je ons aan het werk zien in onze nieuwe shirts.



Er zijn nog meer festiviteiten dit jaar. Het begon op 13 januari met een walkathon (je hoeft niet hard te lopen, maar er is wel een prijs voor de eerste die binnenkomt). In de zomer is er een fotowedstrijd, 30 september is er een familiedag met heel veel spelletjes en er komt ook nog een kunstveiling aan het eind van het jaar. Hiervoor is aan verschillende Arubaanse kunstenaars een bijdrage gevraagd, ik ben erg benieuwd wat dat allemaal oplevert.

Geld hebben we natuurlijk altijd nodig, want we krijgen steeds meer ezels te verzorgen. Hier nog een foto van de laatste 2 nieuwe bewoners van Santa Lucia, Lito en Whiskas. Whiskas is nu eindelijk gecastreerd, het kostte de dierenarts nog heel wat moeite om hem in de corral vast te zetten voor de castratie. En ons natuurlijk ook voor het verzorgen van de wond. Gelukkig ziet het er prima uit en zal hij wel snel los mogen bij de kudde en bij zijn oude vriendje Mikey.


Inmiddels heeft hij nog een vriend, Lito. Deze heeft vastgezeten met zijn oor, waarschijnlijk in de bek van een andere ezel. Zijn oor ligt helemaal open, er zit zelfs een flinke scheur in. Het is maar een kleine ezel, die zich makkelijk laat pakken, maar om hem zo vast te zetten dat hij zijn oor laat spuiten is erg moeilijk. Ramon kwam ons gelukkig helpen vandaag met die 2, maar hij was na afloop net zo paars van het desinfectans als Lito.

Wat me steeds weer verbaasd is dat na zo'n jacht- en vechtpartij de betreffende ezel gelijk weer doorgaat met met de orde van de dag, i..e. het wegwerken van zijn eten. Gestrest raken ze er duidelijk niet van.