maandag, augustus 24, 2009

Het heeft een dagje lekker geregend en aan het eind van zo'n dag vliegen er altijd veel insectjes rond. We hebben ons 's avonds vermaakt met het bekijken van de jacht van de diverse gekko's, of pega pega's zoals ze hier heten, die in en op Anja's huis op jacht waren naar deze insectjes.

Bij ons huis zien we ze nauwelijks, ik heb een keer een grote zien zitten in ons schuurtje en we hebben er een keer een weg zien schieten toen we de ijskast verzetten. Ze zijn er echter wel, dat is te zien aan de keuteltjes. Die lijken op muizenkeuteltjes maar met een wit puntje eraan. Deze zien we liggen naast de koelkast, maar ook naast mijn computer en onder ons Mexicaanse masker op de porch. Misschien laten ze zich over een jaartje wat beter bekijken.



Tot die tijd moeten we het met de niet-levende versies doen, we hebben al een hele verzameling. De laatste zelf gemaakt tijdens de mozaiekcursus. Christa en Baydir hadden er elk ook een gemaakt en hebben die meegenomen naar Nederland. Voor hun eigen verzameling.

zondag, augustus 16, 2009

Dagelijks moet Dirk de trieste resultaten van de jachtdrift van Oscar en Felix opruimen, voornamelijk blau-blau's en toteki's met soms een enkele rat. Maar deze week hadden ze het wel erg bont gemaakt: er lag een volwassen leguaan op de porch.

Extra triest was dit omdat we een band hadden opgebouwd met dit exemplaar, we hadden hem Frits genoemd. Elke dag, bij het ondergaan van de zon, klom hij in een van de cactussen waarop we uitkijken vanaf de porch en blijft daar dan de hele nacht zitten. Als ik thuis kwam of bij de koffie controleerden we of hij er al zat. We vroegen ons al af of hij nou nooit het agressieve gedrag van de honden gezien had vanaf zijn uitkijkpost.
Hoewel we het wel heel zielig vonden voor deze leguaan, bleek het na 2 dagen toch Frits niet te zijn. Toen zag ik gelukkig weer een knietje van achter de cactus komen, onze Frits was weer op zijn oude post.

Toch moet er nog een volwassen leguaan een tijdje in de tuin rondgelopen hebben en de tijd hebben gehad om eieren te leggen. Regelmatig ziet Dirk babyleguaantjes in de tuin. Als hij de eerste is de ze ziet, zet hij ze direct over de muur. Want het gebeurt ook een paar keer in de week dat hij ze uit een hondenbek moet redden of ze dood op de porch vindt. Daar wordt hij ook niet vrolijk van, maar al onze boze opmerkingen naar de honden krijgen geen reactie. Ze willen ons graag te vriend houden, maar de jacht komt eerst.

De vogels hebben gelukkig niets te vrezen van de jongens. Het nest duifjes in onze watapana is zonder onze hulp opgegroeid en uitgevlogen.

maandag, augustus 03, 2009

Tot onze grote verassing bleek er ineens een stuk Papaya geasfalteerd te zijn. We hadden wel gezien dat op diverse plekken op het eiland flink aan de wegen wordt gewerkt. Maar daar werd de zandweg eerst afgegraven en vlak gemaakt, waarna er een laag rood stof op werd gestort dat dan verschillende weken moet worden ingereden. Met als gevolg dat er nu een aantal rode buurten zijn; dat spul stoft behoorlijk. Iedereen is des te gelukkiger als het asfalt eindelijk gelegd wordt.

Maar bij ons ging het anders. Rond lunchtijd was er nog geen enkele activiteit te zien, en aan het eind van de middag lag er ineens een schitterende asfaltweg.


We hebben er weinig vertrouwen in dat deze weg de herfstregens overleeft, we verwachten dat we aan het eind van het jaar weer door de kuilen heen moeten rijden. Het verhaal gaat rond dat al deze nieuwe wegen een verkiezingsstunt zijn van de regerende partij en dat kan wel kloppen. De verkiezingen zijn in september en dan hebben we de echte regenbuien nog niet gehad.