Toestand van het bouwterrein op 27 maart.

Werden we afgelopen donderdag ook nog getroffen door de zwaarste aardbeving op Aruba sinds het begin van de metingen. Anneke heeft hem echter niet eens gevoeld, ze zat zeker niet stil op dat moment. Dirk wel, en de beving was nog minder dan die we in Griekenland wel eens hebben meegemaakt.

We hebben maar weer eens een flinke wandeling in het Arikok Park gemaakt. De laatste keer waren we tot aan de berg (Seroe) Arikok gekomen, nu hebben we de auto bij deze berg weggezet om vandaar uit verder te lopen naar de Natural Pool (Conchi). Omdat er druk gewerkt wordt aan allerlei wegen in het park moesten we de auto beneden achterlaten en gelijk starten met een fikse klim, maar met onze conditie is dat natuurlijk geen probleem.


Het blijft genieten van de wilde natuur van de noordkust. Ook heel afwisselend; vol in de wind kunnen maar weinig planten zich staande houden, er zijn stukken waar zelfs geen cactussen groeien. Je ziet gelijk wanneer een plek meer in de luwte ligt, dan groeien gelijk veel meer soorten planten.

We waren niet de enige wandelaars, maar je kan rustig een uur lopen zonder iemand tegen te komen. Ook bij Conchi was het rustig, het was nog te vroeg voor de toeristen. We zagen nog wel een stel vissers. Toch wel heel anders dan in Nederland, op zondagochtend gaan vissen.


Hier is het nog behoorlijk sportief. In de volle wind, in het opspattende zeewater, en je moet nog uitkijken dat je er niet invalt want de stroming is verraderlijk. Omdat het heel bewolkt was en we dus geen last hadden van een brandende zon hebben we de wandeling maar wat uitgebreid. We zijn niet meer via dezelfde weg teruggegaan maar hebben de kust gevolgd richting Dos Playa om vandaar uit terug naar Seroe Arikok te gaan. Dat gaf nog heel wat geklauter om de diverse baaien in en uit te komen. Bij de laatste baai kwamen we ineens de professionals tegen: een kudde geiten. Kregen we weer dat lentegevoel, want er zaten een paar kleintjes tussen. Een snoezige tweeling, die nog nauwelijks op zijn pootjes kon staan en een iets grotere met navelstreng, die ook nog moeite had zijn moeder te volgen. Maar ook een kleintje dat zich met een noodgang van een rots af haastte en daarbij onvervaard zo'n 3 meter naar beneden sprong. Te snel voor foto's, helaas. Wie wel heel stil bleef zitten is onze nieuwe buurvrouw, een kolibrietje. Heel snoezig ook, een heel klein nestje met daarin een mini-eitje. En dat op 1,5 meter van onze voordeur.


Ons eigen nestje is trouwens ook weer een stapje verder met de bouw. Het bouwplan is uitgezet op de grond en officieel goedgekeurd. Dan kan volgende week begonnen worden met het graven voor de fundering.

We zijn landeigenaar op Aruba geworden! Ruim een maand geleden was de overdracht van ons huis in Nederland en hadden we niets meer, nou ja , wel wat geld natuurlijk. Maar nu zijn hier de formaliteiten ook rond en kan er begonnen worden met de bouw van ons nieuwe huis.


Het stelt nu nog niet veel voor. Begin februari is het al schoongemaakt, zodat ook Christa het in begroeide en onbegroeide staat gezien heeft. Gelukkig heeft het vanaf die tijd niet meer geregend anders hadden we weer opnieuw kunnen beginnen. Er staan nog wel een paar cactussen, maar die hebben we expres laten staan. We hadden ook nog een boom willen sparen, maar die stond toch te dicht op het huis, dus die is toch omgegaan. Dat vind ik wel jammer, dat ik nu alweer met een kale tuin moet beginnen. Ook op vogels en hagedissen bij het huis moeten we dan wat langer wachten.


Dus eindelijk ons droomhuis? Je past je dromen natuurlijk wel aan naargelang de omstandigheden. Had ik voor Frankrijk een groot oud huis met een cour en wat land voor paarden in gedachten, hier houden we het simpel. Een groot oppervlak is alleen maar veel stof om te vegen, en een grote tuin is een hoop werk wanneer het regent en kost veel water als het droog is.

Dus net genoeg kamers om comfortabel gasten te kunnen ontvangen en net genoeg tuin om wat bomen te planten en vrij te kunnen zitten. De planning is dat het huis in de herfst af is, dus zolang moeten de gasten nog wachten.

Om ons te zien hoeft niemand zolang te wachten, de tickets zijn weer besteld. Eind mei komen we weer naar Nederland. Als je ons zien wilt E-mail ons even of reageer via de blogspot.